Een week van introductie

Beste lezers. Het is alweer ruim een week geleden dat ik voor het laatst een bericht over het reilen en zeilen in Japan heb geplaatst, toch is er in die tijd heel wat gebeurd. De introductie van Waseda is inmiddels in volle gang, waardoor ik het soms wat solitaire leven in de dormitory heb verruild voor goed Japans en internationaal gezelschap. Vanaf vorige week maandag, toen ik mijn mede-master studente Jurate mocht verwelkomen, is er iedere dag wel een introductie, feest of andere activiteit geweest, dus ik hoop jullie door middel van deze post weer up to date te brengen.

Afgelopen dinsdag ging ik met Jurate naar het talencentrum van de Waseda-universiteit, waar op maat advies wordt gegeven hoe je het beste de studie van het Japans kunt aanpakken. Ik kreeg goede tips om aan de hand van officiële examenbundels te studeren en ik denk er zelfs over om me op te geven voor de officiële Japanse taalvaardigheidstoets, zodat ik een concreet doel heb om naar toe te werken.
Na al deze goede adviezen, wist Kyuu, een Taiwanese dormgenoot van Jurate, ons te vertellen dat er in de lunchhal een internationaal talencafé werd georganiseerd, waar Japanners op af zouden komen die Engels wilden leren. Gezamenlijk met een paar internationale studenten togen we naar de lunchhal, waar we allervriendelijkst werden ontvangen en vol belangstelling ondervraagd. Hoewel het jammer was dat we voornamelijk in het Engels moesten spreken, kwamen we toch veel te weten over het Japanse universitaire systeem. We hadden zelfs nog een interessante discussie over de Japanse gerichtheid van universiteiten op het klaarstomen voor de arbeidsmarkt. De gedachte dat het bedrijfsleven stabiel moet blijven draaien met gekwalificeerde mensen blijkt hier belangrijker te zijn dan de westerse nadruk op zelfontplooiing. Enfin, na de voors en tegens van zowel het Japanse als het westerse systeem te hebben besproken, werden we door een paar Japanse studenten uitgenodigd voor het avondeten. Zo gezegd zo gedaan, en klokslag zeven zaten we te smullen van een interessante kruising tussen een pizza en lasagne, natuurlijk met een ei in het midden. Ik had de eer om tegenover een studente genaamd Chisako te dineren, en we hadden een leuk gesprek over een boek met Kimono's uit de Edo-periode, dat ze net in een tweedehands boekhandel op de kop had getikt.
De avond leek weer te gaan worden doorgebracht op mijn kamer, maar onderweg bleek dat de internationale vereniging 'Niji no Kai' een feest zou organiseren in de Houshien dormitory, waar wat meer internationale studenten verblijven. Daar aangekomen bleek de pruimenwijn al in ruime mate te zijn aangerukt. We lieten het ons goed smaken en ook hier waren de Japanse aanwezigen zeer nieuwsgierig naar de landen van herkomst van de internationale studenten. Telkens wanneer ik vertelde dat ik uit Nederland kwam rolden prompt namen van voetballers als Van der Vaart en Van Nistelrooy over de tong en de welbekende tulpen en molens werden ook van stal gehaald.

Woensdag vond de officiële oriëntatie van de universiteit plaats, waarbij alle internationale studenten welkom werden geheten. Uiteraard ging dit gepaard met het nodige decorum. De decaan van de faculteit bedankte ons omstandig dat we ondanks de ramp toch naar Japan waren gekomen. Daarna was het de beurt aan de coördinator van het internationale studenten centrum, de heer Honma, die verrassend goed Engels bleek te spreken. Natuurlijk kregen we een pak papier van jewelste met uitleg, want de Japanners houden er, in tegenstelling tot de Leidse universiteit, niet van om zaken aan het toeval over te laten. Zaken als verzekering, bankrekening en mogelijkheden om je studentenleven te verlevendigen met activiteiten buiten de collegebanken werden aangedragen en omstandig uit de doeken gedaan. Gelukkig was er niet alleen maar ernst, want de Niji no Kai hadden een quiz georganiseerd met als thema bekende Japanse zaken. Zo moesten we beantwoorden wie de stichter van de universiteit was, wat de populairste wijk van Tokyo is en wie de meest beroemde zanger is. Daarna ging men over op beduidend vagere spelletjes. Uitwisselingsstudenten moesten bijvoorbeeld in een rij staan en soesjes eten, en het publiek moest raden hoeveel soesjes wasabi bevatten. Helaas konden sommigen proefkonijnen erg goed hun gelaat in bedwang houden, want mijn groepje verdiende geen enkel punt met aantallen raden.
Op de oriëntatie ontmoette ik al wat van mijn studiegenoten, en we spraken af om de avond bij het welkomstfeest in de Nishi Waseda dorm door te brengen. Ook daar was men weer vol belangstelling. Het was ook fascinerend om te zien hoe de studenten de keuken na afloop van het feest tot op de milimeter schoonmaakten. Een hele ervaring als je soms in studentenhuizen met fornuizen vol viezigheid bent geweest.

De volgende dag verwachtte de staf van het Intensive Japanese Language Programme dat ik volg, ons op de universiteit voor uitleg over cursussen die we kunnen kiezen. Ook hier werd na elke zin uitgebreid vastgesteld of we het wel begrepen, zodat ik af en toe de indruk kreeg alsof we nog op de basisschool zaten. Echter, na enige tijd besloot ik deze toch wat Nederlandse manier van denken overboord te zetten, en was het eigenlijk wel prettig om alles te uit en te na uitgelegd te krijgen. Uiteraard waren er na afloop van de sessie geen vragen en konden we thuis op ons gemak gaan uitzoeken welke cursussen we willen volgen uit de syllabus.
De avond werd net als voorgaande dagen weer feestelijk doorgebracht, ditmaal met een nomihoudai. De nomihoudai betekent zoveel als 'all you can drink', maar is wel gelimiteerd aan een tijdspanne van twee uur. Het fenomeen is razend populair in Japan, omdat het de gelegenheid is om even uit het strakke sociale keurslijf van Japan te ontsnappen en de andere sekse wat vrijer te benaderen dan men gewoonlijk gewend is. Omdat de tijd gelimiteerd is, slaat men het ene na het andere glas achterover, hoewel het wel om kleine limonadeglaasjes gaat. Na verloop van tijd liepen de Japanners paars aan, hetgeen enigzins werd ingedamd door alle gefrituurde snacks op de tafel. Als Europeaan die in Nederland al bovengemiddeld goed tegen drank kan, was het fascinerend om te zien hoe de Japanners steeds losser werden. Na een beschonken Koreaan naar huis gebracht te hebben, kon ik in ieder geval terugkijken op een geslaagd eerste drinkavontuur.

De vrijdag deed ik het wat rustig aan, hoewel ik tegen de avond een feestje bij Saori bezocht, de leidster van Niji no Kai. Het weekend was verder ingeruimd voor een hoop geregel als het aanvragen van verzekeringen en het in orde brengen van mijn sportkaart. De zaterdag vond er weer een introductie plaats, waar ik wat beter kennis maakte met de Chinese en Koreaanse studenten. Vandaag bezocht ik de oriëntatie voor internationale studenten en Japanners die meer wilden weten over de tradities van Waseda. Net als in het Nederlandse corpsleven bestaat er een waar arsenaal aan jargon voor verschillende universitaire begrippen als het behalen van een hoog cijfer of het uitstellen van de studie terwijl je eigenlijk aan de vooravond van een heel zwaar tentamen staat. Ook vond er weer een quiz plaats, ditmaal met Chinese karakters op een bord. Ieder karakter belichaamde een begrip als 'student' 'oprichter' of 'beroemd' en wie het eerste wist over welke persoon of welk instituut het ging mocht het zeggen. Iedereen had in elk geval de opgave goed waarbij men 'Waseda' bedoelde, omdat de combinatie 'studie' en 'drank' natuurlijk maar één ding kon betekenen!

Al met al is het de afgelopen dagen flink druk geworden, en ik begin al aardig warm te lopen voor de klassen. Vandaag is de eerste course registratie afgerond, maar doormiddel van proefcolleges mag er nog genoeg verschoven en gewijzigd worden. Het zal de komende dagen vooral een afwisseling zijn van voorbereiden voor de colleges en het ontspannen met nieuwe Japanse vrienden, nu het nog relatief rustig is. Ik begin er in ieder geval nu echt veel zin in te krijgen en zal jullie vanaf nu vaker op de hoogte houden! Wederom bedankt voor het lezen en tot binnenkort.