Een aantal van u, trouwe lezers, geeft aan geen beeld te hebben over hoe het met de voorzieningen rond de Japanse studentenhuisvesting gesteld is. Zou het klein zijn, of primitief? Zou het schoon zijn of zonder modern gerief? Vandaar letterlijk een kijkje in de keuken.
Zoals ik in Leiden mijn kookkunsten moet vertonen in een gemeenschappelijke keuken die met drie kamergenoten gedeeld wordt, zo ga ik in Waseda mijn keuken eveneens delen. Met in principe zelfs dertig anderen. Op het moment van schrijven zijn er vermoedelijk vier van de dertig kamers bezet, rechtstreeks gevolg van de aardbeving-tsunami-kernreactor-kettingreactie. Vermoedelijk, want men laat zich nog niet zien en in elk geval tot op heden niet in de keuken. (Er kunnen nog geen plakjes ham van anderen gestolen worden, zie eerdere blog) Ik heb dan ook op dit momenten twee volledig geëquipeerde aanrechten tot mijn beschikking. Het is dat ik nagenoeg altijd buiten de deur eet, anders zou ik kunnen overwegen om bijvoorbeeld kosjer te gaan koken.
De keuken is gerieflijk en uitgerust met talloze(!) rijstkokers en dubbeldeurs koelkasten waar men thuis beslist jaloers op zou zijn. De keuken is vooral ook ruim bemeten. Waar creatief koken in Leiden staat voor het klaarmaken van gerechten ondanks het gebrek aan ruimte, zou de ware kookgek hier kunnen ontluiken. In een Leids keukentje waar men de spreekwoordelijke .... niet kan keren is het telkenmale zaak om goed te onthouden dat het gas niet aan kan als het keukenkastje open staat, dat het groenten snijden niet kan als er afwas op het aanrechtblad staat en dat een vergeten ingrediënt niet bijgehaald kan worden aangezien de keukendelers de rest mogelijk zouden kunnen opeten. In deze Japanse voorziening zou creativiteit meer de betekenis kunnen hebben zoals dat in masterchef-uitzendingen bedoeld wordt.
Het buiten de deur eten van mij heeft overigens meerdere redenen. Ten eerste is de maaltijd buiten de deur goedkoper dan wanneer ik zelf aan het brutselen zou slaan. Voor drie euro doe ik mij te goed aan de al eerder in deze blog geroemde katsudon, butadon (Yoshinoya), udon en soba-noodles. Ten tweede ga ik ook voor de sociale contacten en de taalverwerving naar de diverse restaurants om de hoek. Dat is ontegenzeggeljk het voordeel van op jezelf aangewezen zijn, zonder andere Leidenaren en familie. "Hoe minder zielen hoe meer Japans".
Hierbij dus enige foto's die een indruk geven van de keuken en andere gedeelde voorzieningen. Niets mis mee.
Talloze rijstkokers fleuren het dressoir op.
Ook in Japan wordt aan afvalscheiding gedaan.
Vanaf de entree van de keuken gezien. Koelkasten zijn er in ieder geval genoeg.
Iedereen heeft zijn eigen vakje toebedeeld gekregen, om kookspullen en servies in op te bergen.
Het perfecte alternatief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten