Het Japanse gerief

Het moest er een keer van komen. In een reeks van verslagen omtrent belangrijke gebeurtenissen die ons in Japan ten deel vallen mag de belangrijkste dagelijkse gebeurtenis niet ontbreken: het bezoek aan het gerief.

Er zijn twee typen toiletten beschikbaar in Japan. Het oudste type is het traditionele hurktoilet, vergelijkbaar met het toilet op de Franse camping. In publieke ruimtes tref je deze porseleinen geul in de grond nog steeds veel aan, want uiterst hygienisch voor de smetvrezende Japanse samenleving. Sedert de Tweede Wereldoorlog werden de Westerse toiletpotten en pissoirs echter steeds meer populair en in meer dan de helft van de Japanse huishoudens is inmiddels dan ook de meest geavanceerde pot ter wereld te vinden. State of the art is hier het bidet-toilet, Washlet ,ウォシュレット of Woshuretto geheten, naar het gelijknamige product van de grootste producent Toto Ltd.

Dit wonder van gerief herbergt een groot aantal geavanceerde features die men buiten Azië niet aantreft. Afhankelijk van het exacte model wordt bijvoorbeeld het deksel automatisch opengeslagen wanneer de potentiële gebruiker zich in de nabijheid vertoont, worden naar believen de anus of andere edele delen van de geëerde klant gewassen met een krachtige lauwe waterstraal en vervolgens met warme lucht gedroogd. Er wordt automatisch doorgespoeld en uiteraard wordt de pot ook weer automatisch gesloten. Hadden we al verteld dat de bril automatisch verwarmd wordt?

Japanse toiletten hebben geen spiegel waarop na afloop het product van inspanning bewonderd of tenminste geïnspecteerd kan worden. Echt afscheid nemen is er dan ook niet bij. Nu eten ze ook naar wij weten geen rode kool of bietjes, dus de kleur van het product is niet iets om te bezien. Vorm en grootte is echter evenzeer niet vast te stellen: een en ander plonst onmiddellijk het water in. Op deze manier worden beschamende maar ook in Japan onvermijdelijke geuren zoveel mogelijk vermeden.
Japanse huizen zijn niet alleen klein, maar ook gehorig. Het is niet zo dat de muren van het toilet van rijstpapier zijn, maar veel dikker zijn ze evenwel niet. Wanneer je dus enige druk moet uitoefenen in deze zemelarme samenleving - tarwe wordt niet of nauwelijks in het eten verwerkt - is het wel comfortabel om met een knop op het toilet het doorspoelen te simuleren. Wie goed timed kan aldus de vocale en anderszins geluiden laten samenvallen met het simulatie-flushen. Japan leeft op witte rijst en wit brood. Nederlanders eten graag tarwe en nog liever volkoren want goed voor de stoelgang. Hoe ze daar zo gezond oud kunnen worden en niet verstoppen is ons een raadsel.

In onze specifieke situatie delen we het "heiligdom" met de vier autochtone bewoners van het appartement. Ofschoon we ons liefdevol in het gezin weten opgenomen, blijft het toiletbezoek toch een moeizaam iets. Zowel voor ons, het gaat immers niet van harte, als voor de familie, die liever niet het gezicht verliest vanwege de eigen producties. Het is dan ook met name 's nachts een drukte van belang in de gang. Eenieder ligt te luisteren naar de geluiden van het toilet en sneakt in het pikkedonker om beurten de futon af om in volledige anonimiteit zijn en haar gang te gaan, onwetend van het feit dat we allemaal meeluisteren.

Japan recycled alles tot in den treure. Geen land ter wereld hergebruikt zo veel en weet haar afval van meet af aan al zo bewust door de consument zelf te laten scheiden. Er is bijvoorbeeld een aparte container voor plastic drinkflesjes en deze bak heeft op haar beurt ook weer twee gescheiden gaten, een grote voor de fles en een kleintje voor de dop, die immers uit een andere kunststof vervaardigd wordt. Zo heeft het toilet ook meestentijds boven op het waterreservoir een waskom. Het water dat weer moet worden aangevuld na het doorspoelen wordt eerst via een gebogen pijpje in dit wasbakje geleid, waarna het uiteindelijk in het reservoir terecht komt. Chapeau!

Dat dezelfde Japanner zijn auto kwartieren lang stationair laat draaien om de airco op peil te houden ontgaat hem, en eerlijk gezegd vonden wij dat ook wel zo prettig in dit snoeihete seizoen. Noch in huis, noch in de auto komt de airco-meter onder de 27 graden. Waar we in Nederland juichen als Erwin Kroll een dergelijke buitentemperatuur aankondigt, gaat het hier dus om de temperatuur binnnen. Kouder wordt het niet, ook niet 's nachts. Laat dan tenminste het toilet gerieflijk zijn.