Japanse positiviteit in donkere tijden

Het was ook te mooi om waar te zijn. Terwijl heel Nederland zich al rijk rekende bleken de zenuwen in Zuid-Afrika allerminst onder controle. Bij technische staf noch spelers. Wellicht dat het ook niet zo een ramp is als de kranten ons willen doen geloven: met het vertoonde spel mag Oranje zich in de handjes knijpen dat het überhaupt de finale heeft gehaald. Toen onze datum van vertrek werd bekend gemaakt -7 juli- had ik niet gedacht dat ik op zondag half vier ‘s ochtends naar Nederland zou zitten te kijken. Wel dus. Wat een drama.

Nieuwssites zijn eensgezind negatief in hun mening over het Nederlandse voetbal. Dat wil zeggen, de buitenlandse; het doet de Nederlandse redacteuren hoogstwaarschijnlijk teveel pijn om toe te geven dat Van Bommel toch echt wel aan het schoffelen was op het middenveld. Dat De Jong donkerpaars had moeten krijgen voor die schandalige karatetrap tegen de borst van Xabi Alonso. Dat Heitinga geheel terecht de kleedkamer in werd gejaagd. Maar hoe denken de Japanse media hierover?

Belangrijk om hierbij in acht te nemen is dat iedere keer dat Japan deelneemt aan een mondiale eindronde er met de grootste interesse en het diepste respect naar de tegenstanders wordt gekeken. Immers: wil je het spelletje van de vijand leren kennen, kijk dan waar hij vandaan komt. Dit vormde ook dit jaar hét alibi om een filmcrew naar de landen uit de poule (in dit geval Kameroen, Nederland en Denemarken) te sturen, allerhande plaatselijke fenomenen die niets met voetbal van doen hebben te bespreken en hiermee een flink aantal weken op rij de Japanse kijker op primetime te verwennen. Zo zagen wij vandaag in de Nederlandse thema-aflevering een enthousiast schreeuwende presentatrice in een windtunnel met stormbestendige paraplu, of keek ze haar ogen uit bij het zien van de Zeeuwse dracht met bijbehorende zijspiegels. Dat soort dingen.

Respect voor de tegenstander. Waar de –onder andere- Duitse, Engelse, Italiaanse en Franse negativiteit werd gevoed door afgunst, is dit bij de Japanners nergens te bespeuren. Want ook al verloor Japan nipt van Nederland, het blijft een poulegenoot –en dus een land voor de voetbalgekke Japanners om aan te moedigen. Zo verdween daags voor de wedstrijd het blauwe tricot van de Blue Samurai – Japans nationale elftal – uit de etalage van de lokale sportshop Roche Blanc (alsof ze het erom doen) en maakte dit plaats voor Oranje shirts en voetballen. Bij ons misschien garantie voor verlies in omzet, maar de Japanse winkelhouder raakt die shirts wel kwijt. Toch zijn ook de kranten hier niet positief, mede door de cijfers waar men lastig om heen kan: de Japan Times heeft het over 22 gele kaarten in 7 Nederlandse wedstrijden: een schril contrast met de fair-play award winnaar Spanje.

Desalniettemin blijft men respectvol spreken over de Nederlandse voetballers en wordt al vooruit gekeken naar Euro 2012 en wat het Nederlandse team daar eventueel gaat uitrichten. Niets nieuws, zul je zeggen, dat deden de Europese media ook al. Het verschil is dat de Japanners positief waren en niet negatief zijn geworden. De tonnen achtergelaten Oranjeprullaria in Amsterdam getuigen van het onvermogen dit ook te doen. Stom, want wie weet heb je die Bavariajurk nog wel nodig over twee jaar.

Mijn kippenhoed berg ik in ieder geval zorgvuldig op.