"Heel hartelijk bedankt voor uw aankoop"

Het is moeilijk gebleken om ons niet te verbazen –dan wel in lachen uit te barsten - over de vindingrijkheid van Japanners als het aankomt op originele winkelnamen. Alleen al de korte wandeling van flat naar het dichtstbijzijnde treinstation is in dat opzicht een zeer plezierige.

Wat te denken van ‘Boulangerie Laurent’ –volgens Pim is er geen bakkerij die er minder Frans uitziet- of ‘Patisserie Mon Plaisir’? Honderd meter verderop treffen we het woord ‘Blanchir’ op een gevel aan. Geen flauw idee wat voor service men daar verleent, maar ook hier is de interessantheidsfactor zeer hoog: daar de gemiddelde Japanner weinig tot geen kennis van het Frans bezit klinken bovengenoemde gevelteksten zeer exotisch. Niettemin geldt voor al deze winkels hetzelfde: het serviceniveau is ongekend hoog.

Zo waren we zaterdag in een teppanyaki (grill) restaurant, waar bij de entree een personeelslid zo hard mogelijk ‘welkom!’ roept: niet omdat hij er zeker van wil zijn dat de klant hem hoort, maar zodat zijn collega’s her en der in het restaurant, weten dat er een nieuwe klant is en deze net zo enthousiast begroeten. Bij het verlaten van het restaurant hetzelfde verhaal.

Waar bij een Nederlandse elektronicagigant het vinden van een medewerker die de klant van deskundig advies kan voorzien nog wel eens een onmogelijke missie is, zwermen er in Japan tientallen verkopers om je heen die je zo lang verwelkomen dat je de zaak doodzenuwachtig verlaat. Zo overkomt mij als ongeoefend Japanshopper dat in elk geval. Maar je weet als klant wel zeker dat je met het juiste apparaat naar huis terugkeert.

Bij het afrekenen wordt papiergeld met twee handen aangenomen. Wanneer dit een biljet van grote waarde betreft en er briefgeld teruggegeven moet worden telt de caissière het wisselgeld eerst twee keer na, waarna het voor de ogen van de klant nog een keer geteld wordt.

Vandaag waren we bij de grootste cd-winkel van Japan, waar in het trappenhuis de mededeling hangt: "Eet u alstublieft niet op de trap, andere klanten zouden daar mogelijk last van kunnen hebben". Dit willen voorkomen van ongemakken is volgens mij zeer Japans: ingewikkelde situaties worden aldus vermeden. Vanuit deze gedachte is ook het omroepbericht in de trein te verklaren: er wordt steevast een minuut voordat de trein het station (overigens geruisloos) binnenrijdt omgeroepen aan welke kant de deuren zullen opengaan zodat men vast plaats kan maken voor degenen die eruit willen en er in de haast niemand in de verdrukking komt.

Het zijn allemaal simpele dingetjes die het winkelen en reizen met het openbaar vervoer net wat aangenamer maken. Wellicht is het referentiekader van het Openbaar Vervoer in Nederland geen goed vergelijkingsmateriaal en hebben alleen wij steevast pech. De klant lijkt hier net wat meer koning dan in Nederland, al voel ik me persoonlijk wel ongemakkelijk wanneer ik tien keer bedankt wordt voor een aankoop van omgerekend twee euro.

Morgen de foto’s en een uitgebreider verslag van een dag in het met bijna 40 graden zinderend hete Tokyo!